Να ’μαστε, λοιπόν, είναι Ιούλιος, κάνει υπερβολική ζέστη εκεί που μένω, συνεχίζω να λαμβάνω μηνύματα με την ένδειξη ΕΠΕΙΓΟΝ, και δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θα κάνω φέτος το καλοκαίρι. Θα μπορούσα να τρελαθώ με το άγχος της σκέψης ότι «Όλοι θα περάσουν φανταστικά εκτός από εμένα», να νιώσω άσχημα για τον εαυτό μου ή, ακόμα χειρότερα, να τρέξω να οργανώσω ένα ταξίδι της τελευταίας στιγμής, αλλά ξέρετε κάτι: και τι έγινε! Η αβεβαιότητα συχνά οδηγεί σε αξέχαστες διακοπές, οπότε θα επικεντρωθώ στη λίστα μου με τις καλές αποφάσεις για το καλοκαίρι.
Γι’ αυτό, αποφάσισα ότι το 2025 θα είναι η χρονιά των παλαβών αποφάσεων. Ακούστε με, υπάρχει λογική στο σχέδιό μου. Αν σε όλη μου τη ζωή έχω αγνοήσει τις καλές και σημαντικές προθέσεις μου, ας δούμε τι θα συμβεί όταν επιλέξω κάποιες τρελές. Ίσως τελικά το αντιδραστικό μου κεφάλι με βάλει να κάνω όλα όσα δεν θα είχα σκεφτεί ποτέ στη ζωή μου.
Νιώθω αρκετά σίγουρη ότι θα δοκιμάσω τη γεύση Στρουμφ. Εξάλλου, στη χειρότερη περίπτωση το μόνο που θα χάσω είναι λίγα χρήματα, και ποιος ξέρει; Μπορεί και να μου αρέσει. Ακόμα και το να γίνω μπαργούμαν για ένα βράδυ δεν είναι και τόσο ανέφικτο: αν κατάφερα να πείσω έναν κατσούφη υπάλληλο στον έλεγχο ασφαλείας στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης να με αφήσει να περάσω με ένα ανταλλακτικό μοτοσικλέτας για να το πάω σε έναν φίλο, πιστεύετε ότι δεν θα μπορούσα να φτιάξω ένα καλό ποτό; Το επίπεδο πρόκλησης αυξάνεται για τα παραμύθια: Πάντα είχα πολλή φαντασία, αλλά το πρόβλημα είναι να μείνω ξύπνια, γιατί μόλις ξαπλώσω τα βλέφαρά μου κλείνουν αυτομάτως.
Φυσικά, αν αρχίσω να ψάχνω στο ηλεκτρονικό κατάστημα της Marina Rinaldi αμέσως μετά τα μέσα Αυγούστου, νομίζω ότι θα μπορέσω να αγοράσω δώρα για τις φίλες μου. Και τότε, θα έχω μόνο μία απίστευτα δύσκολη δουλειά: να θυμηθώ πού τα έκρυψα μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων!